برای من خیلی درست تلفظ کردن کلمات فارسی و درست نوشتنشون اهمیت داره. و به هر کسی هم که غلط بنویسه یا غلط تلفظ کنه اشتباهشو گوشزد می کنم. این نتیجه تربیت صحیح یا نا صحیح مامانمه. از همون کلاس اول دبستان من با این مسائل درگیر شدم. من با دو روش آموزش دیدم. یکی روش معلمم و دیگری روش مامانم. که قطعا روش مامان درست تر بود و من اینو تو عالم بچگی کاملا درک می کردم بخصوص در مورد فارسی که خب مامان تو حوزه ادبیات واسه خودش استادیه و من هم درک خوبی از ادبیات داشتم. قضیه وقتی بغرنج می شد که وقتی مامان می دید معلم مون یه جا رو اشتباه به ما درس داده منو وادار می کرد که حتما فردا بهش درستشو یاد بدم. انتظار زیادی بود فکر می کنم از یه بچه دبستانی که بره و به معلمش اشتباهاتشو تذکر بده. من با این روش بزرگ شدم که باید سعی کنم هر حرفی که به زبون میارم و هر چیزی که می نویسم درست باشه. حالا بگذریم که تا چه حد موفق بودم. این وبلاگ رو هم اوایل ترجیح می دادم فرمت ادبی داشته باشه ولی دیدم وبلاگ مقوله ی متفاوتیه.

دیدن غلط های املایی تو فضای مجازی واقعا قلب من و به درد میاره. مامان هم اگه اهل وب گردی بود مسلما طاقت نمی آورد و عطاش رو به لقاش می بخشید. کما اینکه برادرم هم همیشه از این وضعیت نوشتاری شاکیه و چندین بار هم تو فیس بوووووووووکش نوشت و عاجزانه از همه تقاضا کرد که درست بنویسن. امروز اولین حمله ی سای....بری! من به این دوستان عزیز شروع شد. دوست عزیز ما نوشته بود که:" این هفته کلاسای دانشگاه تشکیل نمیشه، اطلاع زسانی کنید لدفن"!! بگذریم از اینکه کلا تنوین از ادبیات فارسی برداشته شده رسما، ولی این "لدفن" رو اعصابم بود و براش کامنت گذاشتم و تعجبم رو از این نوع نوشتاریش ابراز کردم. دوستش که سعی می کرد خودش و یه آقای جنتلمن و با کمالات نشون بده اومد در جواب من خیلی لفظ قلم گفت:

zabane neveshtdari ba zabane goftdari fargh dare.enja khanume tavakoly zabane goftdari be kar bord na neveshtdari.

دیگه چی میشه گفت؟ من باز هم غلط املایی گرفتم و دوستم با تعجب می گه لیلی جان تا اونجایی که من می دونم تو هنر خوندی، کسی ندونه فکر می کنه ادبیات فارسی خوندی. اینم جوابشون! حالا دیگه از فینگیلیش نوشتن ها چیزی نمی گم. چه فرقی می کنه چی خوندیم؟ مگه ما ایرانی نیستیم؟ مگه فارسی زبان نیستیم؟ مگه تو دنیای مجازی خودمون و واسه ثابت کردن ایرانی بودن و نژاد برتر بودن و کوروش و داریوش داشتن نمی کشیم؟ حداقل کاری که می تونیم بکنیم پاسداری از زبانمونه. حالا بازم کاری ندارم این زبان در طول تاریخ چقدر با عربی و انگلیسی و فرانسه ادغام شده ولی حداقل مثل پدر و مادرهامون حرف بزنیم و بنویسیم. فکر کنم کلاس اول خوندیم کسره ای رو که دو کلمه مرکب و به هم پیوند میداد، مثل لباس عروس، عکس آسمان، شلوار بابا... چه اتفاقی افتاد که شد لباسه عروس، عکسه آسمان، شلواره بابا! واقعا چه اتفاقی افتاد؟