وقتی امروز با یه دوست عزیز وبلاگی صحبت می کردم و دوستم سعی می کرد منو راهنمایی و کمک کنه و نقاط قوتمو بهم یادآوری کنه و یادم بیاره که غصه و مشکل برای همه هست و سعی کنم از زندگی لذت ببرم،خیلی به فکر فرو رفتم. دیدم چقدر شخصیتم در دنیای مجازی شبیه شخصیت واقعیمه. خیلی مواقع در عین حال که خوبم و در نهایت شاید خنثی باشم فقط، همه فکر می کنن که ناراحتم و اوضاعم خیلی بی ریخته. فهمیدم که خیلی ها انگار دارن انرژی منفی می گیرن از وبلاگم. من ممکنه ظاهرم منفی باشه! ولی باطنم یه جور دیگه ست! بعدشم من یه کار شخصی دارم انجام می دم و رسالتی در مقابل دیگران ندارم. هیچ اعتقادی هم به س.ان.سور خودم ندارم و نوشته هام کاملا شخصیه. من که روزنامه نگار نیستم یا وبلاگ نویس حرفه ای. از کاهش چشمگیر بازدیدکننده ها و تعداد کامنت هامم مشخصه که خیلی ها ناخودآگاه کنار کشیدن که ازشون ممنونم. کاری که خودمم با یه سری وبلاگ دیگه انجام دادم و این کاملا طبیعیه و حداقل انتظار دارم تعارف و رودربایستی و مرام بازی رو تو دنیای مجازی بذاریم کنار.

مخلص کلام اینکه من همه تونو دوست دارم و باعث افتخار منه که دوستایی مثل شما دارم بخصوص دوستایی که می شناسمشون و کامنت می ذارن و ابراز نظر می کنن و راهنماییم می کنن و همیشه قوت قلب می دن بهم. ولی هیچ اجباری نیست خوندن نوشته های من. زندگی همه، هم سختی داره هم آسونی، هم عشق داره هم نفرت، سختی ها می گذرن و تموم می شن. یکی مثل دنیای واقعی سختی هاشو برای خودش نگه می داره و خوشی هاشو با دوستاش قسمت می کنه و اصولا آدم درون گراییه، یکی هم مثل من هیچی تو دلش نگه نمی داره و عالم و آدم از جیک و پوک زندگیش خبر داره. من هم از مشکلاتم می نویسم و هم از خوشی هام. گاهی یه اس ام اس ممکنه منو بهم بریزه گاهی با دست کردن یه رینگ زرد از خوشی می میرم. همه رو می نویسم. از نوشتن لذت می برم. زندگی ملغمه ای از این خوشی ها و ناخوشی هاست. وقتی کسی از ناخوشی اش می نویسه لزوما بدبخت نیست و کسی که از خوشی اش می نویسه لزوما خوش بخت مطلق نیست. پس نباید از روی یک پست درباره کل زندگی و حالات و احوال اون شخص قضاوت کرد.

در آخر از اون دوست عزیزم که همیشه به فکرمه تشکر می کنم. و از شما دوستای خوبم می خوام که اگر می مانید منو همینجور که هستم بپذیرین و اگر نوشته هام آزارتون میده دیگه بیشتر ازاین خودتونو آزار ندین. من اینجا رو دوست دارم حتی اگر یک نفر منو بخونه.