و روزی نیست که فحش ندم به خودم و روزایی حاملگی که هی الکی الکی خوردم و چاق شدم و مرور نکنم.
من چون شکمم کوچیک بود هی می خوردم که مثلا گنده شه کارن که زهی خیال باطل... فقط چاق شدم..
انگار لاغری بعد از زایمان سخت تره چون من الان کمتر می خورم ولی یه ذره هم از 79 پایین تر نمیام.
تمام لباسام تو تنم بد می مونه.
لعنت به چاقی...
چقدر دوستت دارم کارن...
چقدر هر دومون به هم نزدیک و عاشق تر شدیم.
من عاشق تو... تو عاشق من
وقتی بغلت می کنم تو هم سفت بغلم می کنی
وقتی بوست می کنم تو هم منو بوس می کنی
چقدر خوبه که بزرگ شدی
فهیم تر شدنت چقدر قشنگه
نگاه و رفتارهای عاقلانه ترت چقدر قشنگ ترن
عاشقی های سه نفره مون چقدر قشنگ تره
وقتی وسط ما دو تا می خوابی و با یه دستت منو گرفتی و با یه دست بابا رو و یه بوس از من می گیری و یه بوس از بابا، یه لبخند از من یه لبخند از بابا... چه صحنه ی قشنگیه
وقتی بغل بابایی و میای نزدیک من از خوشحالی جیغ می کشی و دستاتو به سمتم دراز می کنی و من بوس بارانت می کنم و تو غش غش می خندی... آخ که چه زیباست
چه خوبه که دارمت ای عزیزترین...
اینکه شبا سرد میشه و من بلیز و شلوار می پوشم موقع خواب و دست از سر پیراهن های تابستانیم برمی دارم برام خیلی لذتبخشه.
و اینکه امروز رفتم یه لگ و تی شرت و جوراب پوشیدم لبخند به لبم اورد و کلی بهم انرژی داد
یکی اینکه کارن خوب سوپ خورد و این دومین باریه که می خوره و اولی دیشب شامش بود.
و دیگه اینکه سرشیشه شو عوض کردم و بزرگتر گرفتم.
مورد دوم خیلی برام لذتبخشه. چون مدتی بود کارن همه ی شیرشو نمی خورد و کلی می موند که باید دور مینداختم. مخصوصا وقتایی که خوابش می برد و می دیدم فقط 30 تا خورده.
از طرفی بچه ی دوستم و دیدم که سه ماهشه و اونم مثل کارن 120 تا می خوره و تازه خیلی زود به زود.
از اون روز خیلی فکرم مشغول شد که این بچه وااااقعا کم داره شیر می خوره.
حواسمم نبود که بابا جان این سرشیشه اش هنوز مال نوزادیشه
یه دونه مثبت 6 از دیجـی کــالا سفارش دیدم و راااااااااااحت شدیم.
تا بفهمه چی شد چی نشد سه سوته 120 تا تموم می شه
تازه فهمیدم این طفلکی فکش خسته می شد که وسط مسطا ول می کرد و بیخیالش می شد.
الان شیشه اش تامــی تیــپی عه.
من یه مدت گیر داده بودم به شیشه ی چیــکوش و سعی داشتم واسه اون شیشه سرشیشه بگیرم که نشد.
تمام سرشیشه های 4-6 اش پاره بود از هر جا می گرفتم و مثبت 6 اش هم که گرفتم زیادی گشاد بود سوراخش. این بود که کلا بیخیال این قضیه شده بودم و عقلم نمی رسید که خب سرشیشه ی تامــی تیپی بگیرم!
ایشالله همین باعث شه بیشتر بخوره و کمی تپل شه.
من هیچ وقت اگه از چیزی مطمئن نباشم تو بوق و کرنا نمی کنم.
در واقع می شه گفت اصلا اعتماد بنفسشو ندارم، خیالتون راحت
یه سری از عزیزان هم حرف خودمو به خودم برگردوندن و منم گفتم که خب منم که همینو گفتم
بحث بر سر این بود که مثلا کارن فروردین دیگه مگه دو سالش می شه؟ خب معلومه که نه. یک سالش می شه ولی قدم به سال دوم زندگیش می ذاره و من هیچ وقت بهش نمی گم دو ساله عاقدتا.
بیایم با هم حساب کنیم:
من چون اندازه ماموت سن دارم خیلی زیاد می شه بنوسم سن خودمو!
بیاین اون دوست متولد مهر 70 رو حساب کنیم:
مهر 71... 1 ساله شد و قدم به 2 مین سال زندگیش گذاشت و شمع 1 گذاشت.( ولی ما می گیم بهش یک ساله)
مهر 72...2""""""""""""""""""""""3"""""""""""""""""""""""""""""""""""""2"""""""""
مهر 73...3""""""""""""""""""""""4"""""""""""""""""""""""""""""""""""""3"""""""""
مهر 74...4""""""""""""""""""""""5"""""""""""""""""""""""""""""""""""""4"""""""""
مهر 75...5"""""""""""""""""""""6""""""""""""""""""""""""""""""""""""""5"""""""""
مهر 76...6"""""""""""""""""""""7""""""""""""""""""""""""""""""""""""""6"""""""""
مهر 77...7"""""""""""""""""""""8""""""""""""""""""""""""""""""""""""""7"""""""""
مهر 78...8"""""""""""""""""""""9""""""""""""""""""""""""""""""""""""""8"""""""""
مهر 79...9"""""""""""""""""""""10"""""""""""""""""""""""""""""""""""""9"""""""""
مهر80...10""""""""""""""""""""11"""""""""""""""""""""""""""""""""""""10""""""""
مهر81...11""""""""""""""""""""12"""""""""""""""""""""""""""""""""""""11""""""""
مهر82...12""""""""""""""""""""13"""""""""""""""""""""""""""""""""""""12""""""""
مهر83...13""""""""""""""""""""14"""""""""""""""""""""""""""""""""""""13""""""""
مهر84...14""""""""""""""""""""15"""""""""""""""""""""""""""""""""""""14""""""""
مهر85...15""""""""""""""""""""16"""""""""""""""""""""""""""""""""""""15""""""""
مهر86...16""""""""""""""""""""17"""""""""""""""""""""""""""""""""""""16""""""""
مهر87...17""""""""""""""""""""18"""""""""""""""""""""""""""""""""""""17""""""""
مهر88...18""""""""""""""""""""19"""""""""""""""""""""""""""""""""""""18""""""""
مهر89...19""""""""""""""""""""20"""""""""""""""""""""""""""""""""""""19""""""""
مهر90...20""""""""""""""""""""21"""""""""""""""""""""""""""""""""""""20""""""""
مهر91...21""""""""""""""""""""22"""""""""""""""""""""""""""""""""""""21""""""""
مهر92...22""""""""""""""""""""23"""""""""""""""""""""""""""""""""""""22""""""""
مهر93...23""""""""""""""""""""24"""""""""""""""""""""""""""""""""""""23""""""""
مهر94...24""""""""""""""""""""25"""""""""""""""""""""""""""""""""""""24""""""""
مهر95...25""""""""""""""""""""26"""""""""""""""""""""""""""""""""""""25""""""""
ببینم حالا دیگه کی با من مخالفت می کنه
من نمی دونم چرا اکثریت مردم نمی دونن چند سالشونه!
سن دیگرلن و من باید بهشون بگم؟
من واقعا عصبی میشم وقتی یکی سنشو غلط می گه.
این دیگه چه گرفتاری ای بود افتاده جون ملت همه یه سال سنشونو پایین اوردن؟!
یعنی حساب کردن سن انقدر کار سختیه؟
چرا هر دفعه تو اینستاگرام و اینا یکی تولدشه من باید از دیدن عدد شمع های روی کیکش حرص بخورم من؟
یا باید حالیشون کنم یا بیخیالش بشم واسه خودشون خوش باشن.
خب بر فرض من بیخیال بشم.. این مساله نباید یه جا تموم شه؟
من چیکار می تونم بکنم که پایانی باشه بر این جهل؟
وقتی می گمم بدشون میاد! عجبا.. مگه من گفتم متولد چه سالی باشین! شناسنامه تون اینه میگه.
طرف متولد هفتاده. پریروز تولدش بوده. کلی که قبل از تولدش باهاش بحث کرده بودیم که عزیز جان امسال جنابعالی 25 سالتون میشه، بعبارتی 25 سال رو تموم می کنین، یا 25 سال و پر می کنین، یا شمع 25 رو باید فوت کنی، و وقتی فوت می کنی 25 سالت تموم میشه و قدم به 26 میذاری، یعنی اینکه از فرداش میشی 25 سال و یک روز، اصلا اقا جون 95-70=25!!!
دیگه چه جوری باید بهش حالی می کردم؟ اخرش ورداشته شمع 24 گذاشته می گه به هر کی می گم می گن تو 24 سالته، اصلا همه دوستام شمع 24 می گیرن، من برا چی خودمو یه سال بزرگ کنم؟!!!!
ای بابا... می گم عزیزم دوستات ریاضیشون ضعیفه. اخه چرا دویت داری در جهل بمونی؟
یا یه اشتباه دیگه ای که می کنن اینه که مثلا یه همسن خودم که متولد 64 عه امسال تولدش می گه من رفتم توی 31! نخیر عزیز من جنابعالی 31 رو تموم کرده و پا توی 32 گذاشتید. بعد وحشت زده می گه نهههه من 32 سالم نیست. بعد من می گم بله 32 سالت نیست. تو 31 سال تمام داری و چند ماه اضافه. می شود 31 سال و چند ماه.
خیلی واضح و بدیهیه.. چرا جهل در جامعه باید بشه در حد ندونیتن سن خود ادم؟ این بدیهی ترین چیزیه که هر ادمی باید بدونه.
حتی تو برنامه ی دورهم.ی مدیر.ی هم مهمون که دعوت می کنن اکثریت اشتباه می گن. بعد از دو ساعت فکر کردن می گن من متولد فلان سالم و فلان قدر سنمه. بعد حساب می کنم می بینم عه اینم که یه سال کم کرد سنشو.
کلا این یه بلای جدیده اومده سر ملت و داره منو حرص می ده.
تو یکی از اون روزایی که کرج بودیم خونه یکی از فامیلامون کارن و شب خوابونده بودم.
تو یه اتاق خیلی تاریک بودیم با یه نور خفیف قرمز.
طبق معمول تو بغلم خواب بود و تا گذاشتمش رو تخت بیدار شد.
منم اهمیت ندادم که بیدار شد.
تو اون تاریکی منم کنارش دراز کشیدم.
حال روحیم داغون بود.
کارن با آرامش یک آدم بزرگ به من نگاه می کرد.
چشماش لبخند می زد و هیچ تکون نمی خورد.
یه لحظه احساس کردم باید یه حرفایی رو بزنم.
بعد با لحن بزرگانه انگار که یه کارن بزرگ کنارم دراز کشیده شروع کردم به صحبت کردن باهاش.
درددل نکردم حتی یک کلام. فقط گفتم کارن.. وقتی بزرگ شدی باید شاد باشی.. هیچ چیزی ارزش غصه خوردن نداره.. هیچ پلیدی ای وجود نداره و..و ...
گفتم و گفتم و بی اختیار اشکمم جاری شد.
کارن همچنان تکون نمی خورد و با چشمهایی مهربون و آروم و در نهااااایت آرامش بهم نگاه می کرد.
لحظات عجیبی بود خیلی عجیب. انگار که من حرف نمی زدم، اون با من حرف می زد و منو آروم می کرد.
انگار اصلا تو این دنیا نبودیم.
کارن اون شب انقدر منو آروم کرد که به کل تمام حالات بد روحیم از بین رفت.
انقدر جذاب و دوست داشتنی شده این عروسک کوچولو که حد نداره.
اصلا حاضر نیستم به عقب برگردم چون روزا و ماه های اول زیاد جالب نیست بچه داری ولی عوضش 6 ماهگی...
البته خب الان سخت تره فکر می کنم چون غذا دادن داره، بازی کردن داره و سرگرم کردن و تمام توجه رو معطوف کردن به بچه که الان خیلی می فهمه و خیلی هم ازت توفع داره... ولی خب خیلی بهتره از اون موقع که هنوز شناختی از این عروسک کوچولو نداری و نمی شناسیش و نمی دوی باید باهاش چیکار کنی.
این روند آگاه شدن بچه ها خیلی جالبه. خیلی خوبه که اون تورو می شناسه و عاشقته. خیلی خوبه که بهت می خنده و بازی می کنه. خیلی خوبه که دستاشو به سمتت دراز می کنه و می خواد مثلا نازت کنه.
بهم وابسته شده و باید همش جلو چشمش باشم. این در حالیه که من انقدر که اعتماد بنفسم پایینه در مورد بچه امم باور نمی کردم که گریه هاش برای اینه که منو می خواد. یه بار از بیرون اومدیم خونه و من رفتم دستشویی و کارن هم بیدار شد منو ندید و شروع کرذ به گریه و هرچی همسر بغلش کرد و راش برد آروم نشد و اومد دم دستشویی و گفت زود بیا کارن تورو می خواد. گفتم حالا از کجا می دونی که منو می خواد؟ گفت چشمش دنبال تو می گرده! و وقتی اومدم بیرون و منو دید و تو بغلم آروم شد فهمیدم که آره منو می خواد!
یعنی در این حد اعتماد بنفسم داغونه!
آخ که چقدرررر لذت بخشه که یه موجود کوچولو که از خون خودته و شکل خودته با تمام وجودش تورو بخواد و تو پناه این عروسک باشی. آخ که تو گوشش نجوا کردن و آروم قربون صدقه رفتن و نوازش این عروسک چقدر لذتبخشه.
درباره شباهت گفتم.. جدیدا همه می گن شکل من شده و بیشتر شکل بابام. البته تک و توک در حد یکی دو نفر هستن که هنوزم می گن شکل همسره. خب بعضی موقع ها شکل من می شه بعضی وقتا هم شکل همسر ولی بیشتر مواقع شکل خانواده منه. خانواده همسر که از اولش همه متفق القول می گفتن به هیچ وجه شبیه همسر نیست و هنوزم کماکان بر این عقیده استوارن! و چقدر شنیدن این حرف از زبون خانواده شوهر دلنشینه که می گن بچه ات شبیه خودته!
قیافه کارن قابل مقایسه با نوزادیش نیست. زیر و رو شده. و چون زودم دنیا اومده بود خیلی قیافه ی عجیبی داشت اون اوایل. مخصوصا وقتی تو دستگاه بود. من چند تا عکس دارم از اون روزاش ولی چند تا رو همون لحظه پاک کردم به قدری که زشت بود بچه ام! یعنی زشتاااا.. ولی الان پشیمونم می گم کاش بود آدم مقایسه می کرد. هیچ کسم ندیده اون روزاشو جز همسر. الان که می بینمش سفید شده و موهاش روشن شده و دماغش کوچیک شده و مژه هاش بلند شده و ... عشق می کنم و خدا رو هر لحظه شکر میکنم.
شما تصور کنید موجود 2/850 کیلویی رو که نه مژه داره نه ابرو..سبزه.. چشا نزدیک هم..صورت پر از مو تا نزدیک چشما...دماغ گنده!! الهی مادر براش بمیره
ولی الان هر دیقه بهش می گم زیبا تر از تو وجود نداره
البته شما خیلی حرفای مادرای عاشق و جدی نگیرید!
نوبت دکتر این ماهشو از دست دادم شنبه بود و من یادم نبود و دکتر هم رفت مسافرت. کلی کار داشتم با دکتر درباره غذاش.
باید تو نت خودم یه سرچی بکنم.
امروز اولین آب سیب رسمی عمرشو خورد و چقدرم خوشش اومد.
هفته پیش و تعطلات کرج بودیم من و کارن. مامان و بابا اومده بودن خونه مامان بزرگم و ما هم رفتیم.
اونجا بهش آب انگور و یه ذره آب هندونه هم دادن.
کلا به چیزی نه نمی گه.
خیلی خوب بود کرج. خیلی بهمون خوش گذشت. همش مهمونی و بیرون. هوا هم عالی بود. همه بهم می گفتن چرا رفتین تهران و چرا ما از کارن بی بهره ایم. تو خانواده و فامیل ما کلا هیچ بچه ای حز کارن وجود نداره و همه عاشقش شدن و این مدته حسابی همه کیف کردن و کارن هم حسابی بازی کرد و سرش گرم بود.
روزای ما هم مثل همیشه می گذره و انگار رو دور تند گذاشتنش. فردا تولد 37 سالگی همسر و ماهگرد 6 کارنه. خیلی دلم می خاست تولد بگیرم ولی نشده فعلا.
با وجود بچه سخت به همه ی کارام می رسم. البته اگه گوشی نبود می رسیدما. مثلا وقتی کارن خوابه باید به کارای خونه برسم ولی نمی رسم و بیشتر تو نتم. اگر هم نباشمم باز نمی رسم. کارن اگه بیدار باشه که هیچی همه چی تعطیله. این عقب افتادن از کارام منو کلافه می کنه. اینکه یه کاری رو که قبلا براحتی و سرعت انجام می دادم الان خیلی طول می کشه. غذا پختنا آخر شبه و ظرف شستنا معمولا. کارای پروژه هم که حسابی محدود شده و سخت می تونم به همسر کمک کنم. حتی از رسیدگی به کارن هم راضی نیستم و از خودم بیش از اینا توقع دارم ولی نمی دونم چرا پس هیج وقت وقت ندارم!
یه عالمه کار دکتری دارم. صد تا دکتر باید برم و کلا همه جام داغونه. منتظر دفترچه امم که صادر شه.
چند نفرم باید دعوت کنم و چند جا هم باید برم فعلا که آسانسور خرابه طبق معمول و ما هم خونه نشینیم.
اینم خلاصه ای از گزارش زندگی ما.
وبلاگ نویسی از دستم در رفته و خیلی بی مزه می نویسم. فقط میام که حداقل یه ذره از حال و احوال کارن بنویسم حداقل. خودمون که هیچی. اصلا نمی دونم قبلا چی می نوشتم انقدر می نوشتم!
اها امروز آهنگ شاد گذاشته بودم و با کارن می رقصیدم! کیف می کرد و بلند بلند می خندید..
طفلک همسر از وقتی کارن اومده اصلا نمی شه از اون زیاد بنویسم. ایشالله دفعه بعد
حوابم میاد آخه
این اقا هم صبح بیداره! الانم ساعت 2 عه. من بیچاره